Classificatie van leerdoelen
De bekendste en beroemdste classificatie van leerdoelen is die van Benjamin Bloom uit 1956. Begin deze eeuw is die gereviseerd en die versie wordt dan ook de gereviseerde taxonomie van Bloom of van Anderson & Bloom genoemd.
Op bladzijden 33-35 van de Cito-publicatie Toetsen op school wordt het indelingssschema (de taxonomie) van Anderson & Bloom kort en bondig beschreven. Daarin wordt voor de eerste categorie van de handelingsdimensie 'oproepen' gebruikt als vertaling van 'remember', terwijl door anderen en in het schema hieronder 'memoriseren' gebruikt wordt.
Twee dimensies
De gereviseerde taxonomie kent, net als de eindtermen, twee dimensies: een kennisdimensie en een handelingsdimensie. De matrix die daarmee gemaakt kan worden, kan worden gebruikt om leerdoelen of toetsopgaven te classificeren. Hieronder staat als voorbeeld de uitwerking van de eindtermen die hierboven zijn gegeven.
Discrepanties?
Die werkwoorden kunnen gebruikt worden om in leerdoelen of toetsopgaven duidelijk te maken welk (denk)gedrag gevraagd wordt. Door zowel de (uitwerkingen van) eindtermen als de bijbehorende toetsopgaven te classificeren, kunnen eventuele discrepanties gesignaleerd worden. Vraag ik eigenlijk niet te weinig of te veel van mijn leerlingen?
SLO heeft een uitwerking (pdf, 122 kB) bij de gereviseerde versie gemaakt, waarin een aantal werkwoorden aan de verschillende niveaus gekoppeld wordt.