Taalzwakke leerlingen

Er is geen algemeen geaccepteerde definitie van het begrip 'taalzwakke leerling'. Doorgaans duiden we met deze term op leerlingen die in mondelinge en/of schriftelijke taalvaardigheid achterblijven ten opzichte van het niveau dat van hen verwacht wordt, gezien hun leeftijd (leerjaar) en opleidingsniveau.
Oorzaken voor dit achterblijven kunnen gelegen zijn in de leerling zelf of in de omstandigheden waarin hij verkeert of heeft verkeerd. Bijvoorbeeld:

• leerlingen met een andere moedertaal/thuistaal dan het Nederlands;
• leerlingen die opgroeien in een weinig taal-stimulerende omgeving;
• leerlingen met een moeizaam verlopen schoolloopbaan, bijvoorbeeld door persoonlijke omstandigheden of gedragsproblemen;
• leerlingen die, hoewel ze voldoende cognitieve capaciteiten hebben, problemen met taal ondervinden door een specifieke beperking (bijvoorbeeld auditieve of visuele beperking, autisme, ADHD, neurologische aandoening, ontwikkelingsstoornis);
• leerlingen die ten gevolge van een lage cognitie achterblijven in hun taalontwikkeling.

Taalzwakke leerlingen hebben baat bij een goed taalbeleid in de school, waarbij voorzien is in taalontwikkelend onderwijs in brede zin. Ook opbrengstgericht werken kan bijdragen aan het verbeteren van de leerresultaten van taalzwakke leerlingen.

Taalzwakte wordt onderscheiden van dyslexie. Bij dyslexie gaat het om een specifieke beperking die blijvend van invloed is op het lezen en schrijven. Bij taalzwakte gaat het om een achterstand die met een juiste onderwijsaanpak kan worden verkleind of opgeheven.

In het kader van het project Passende Perspectieven ontwikkelt SLO leerroutes voor taalzwakke leerlingen. Voor het primair en speciaal (basis)onderwijs is er op basis van leerlingprofielen een uitwerking gemaakt van het referentieniveau 1F voor leerlingen met specifieke onderwijsbehoeften.